دانلود آهنگ مجسمه از مهراب و عرفان رشنه ای از رسانه کافه موزیک

متن آهنگ مجسمه از مهراب و عرفان رشنه ای

سر از پا نمی شناسه دلم می بینه تو رو
با نبود من هیچ اتفاقی نمی فته برو
راستشو بگو حست نمی تونم تحمل کنم این همه تظاهرو
تو یه مجسه بودی از یه فرشته تو ذهنم
انقدر نگات کردم بالات ازم چشامو گرفتن
ولی این قرارمون نبود تو قول داده بودی
ته پرتگاهیم که از لبش دستاتو گرفتم
مادرم می گه شبا حواست نی کجا می ری
مادرم می گه شبا حواست نی کجا می ری
می گم چیزی نیست مادر می گه اخه تو خواب راه می ری
گفتم ته جدایمون حرف و حدیثه گفتی نه
و رو بیرون کشیدما خودم سوختم تهش دیدی
حال من بده جدایت واسم ابرو نزاشتی
بیایین بزارین سر جاش هرکی که قلبمو برداشت
از اون مجسه موند فقط یه تنهایی بی رحم
همش شیرین قصه می گم به تلخیشو می گم

زیر این سقف اتاق دیوونه شد خاطره هات
دادو بیداد کنج دلش یه ارزو داشت که می خواست تو رو خوشبخت کنه
با تموم ادما واسه ی تو فرق کنه دلشو غرق کنه
ای که من فدای تو بزار بارون بزنه پر بشم از هوای تو
اخم دلش برای من کنج دلش برای تو
می خوام بارون بزنه و پر بشم از هوای تو
حرف دلش برای تو گیره دلم شبا تو خیال تو ببین کجا می ره دلم
مجسمه داره می می ره دلم تو همون کوچه خیابونا برم
تورو دزدیدن ازم دنبال تو کجا برم
تو بودی باعث اینکه شبا تو خوابم راه برم ناز و اداهات مال شهر خاطره هات برای من
نبودش شبیه اون همه بدترای من حرفای من نبود اینا
تو که می دونی هیچی مهم نی برای من

تو دلم نیستی حالم قند زیاده نه سخته زجر بکشی حتی تو خونه
قدم نزدی شبا تو نمهت پیاده نه این دلم چیکار کرده بود که تنهایی بتونه
می خوام بگم برات از یه خونه شبیه قفس که دلتنگی چجوری می اد تو خونه هر نفس
که مهر مادری حس پدری چجوری رفت که قلب پر از کینه چطور پر می شه از حوس
دنیا با من نداشت سر سازش همه چی بد بودن و اون روزارو می خوامش
عجب غربتی داشت توی این خونه ارامش اسم نمی برم ولی موند طناب دارش
ساده گذشت از این سادگی رد شدیم این خونه رو افت زد همه هرس شدیم
دنیا عوضی بود یه اشتباه بی رحم مهرمونو سنگدلی کشت بدجور عوض شدیم
متن اهنگ فوق العاده احساسی و دپ مجسمه از مهراب خسته صدا از تارنمای ونوس موزیک

اون که می گفت یک لحظه بی تو طاقت نمی اره تک و تنها مرد شده تنهاییاشو دوس داره
هنر پیشه خوبی بودی بازی دادی با عشقت بهت که گفته بودم عشق شوخی برنمی داره
بشنو این حکایت حکایت خونه ی درد پس واصله ای که تو دیواراش ریشه کرد
از اون روزا چیزی نموند جز دفتر خاطرات تو می گی چیکار کنم وقتی کاریش نمی شه کرد
دراورد بازی باهام اون روزگار بیرحم خودم که مهم نبودم از دلم ترسیدم
می دونستم یه جای زندگی از دست می رم تاوان زندگی چی بود بگو من پس می دم
شب همه شب دارم می گردم پای چشمای تو مجسمه بعد تو کسی نمی گیره جای تو
همه حرفای تو هنو تو گوشمه می زنم سلامتی یاده تو