دانلود آهنگ ممد از عمران از رسانه کافه موزیک

متن آهنگ ممد از عمران

می خوام برات قصه بگم می دونم قصه خیلی دوست داری
می گفتن ممد دیوونه شده دیروز بردنش بیمارستان روانی
گفتن گفته که داره خفه میشه نفس نمی کشه گفته اینجا اصلا هوا نیست
ممد بچه ی خوبی بود از اونا که از سنش بیشتر میفهمید
همه اش تو فکر بود بعد یهو می خندید انگاری توی دلش داشت با یه چیزی میجنگید
یادمه وقتی همکلاس بودیم زنگ ورزش و همش داشت کتاب میخوند
زنگ معلم دینی یه چیزایی می پرسید که آقا معلم می خندید توش میموند
خلاصه بردنش دیوونه خونه وقتی مامانم شنید گفت الهی بمیرم
گفت برو ببینش ممد رفیقت زشته منم رفتم سره کوچه چندتا ساندیس بگیرم و برم
بعده چند قدم دیدم طبق معمول آقا ناصر سره کوچه صدام میزد
چاکرتیم نوکرتیم گفتم ولی این همون بود که پیش همه زیر آبم و میزد
خلاصه شروع کرد به درد و دل گفت زنش مرده شب هاش سرده
گفت بعده اینهمه سگ دوواسه نون تو اون سن بچه هاش ولش کردن
دلم سوخت ولی دیرم شده بود صداش می لرزید پیرم شده بود
دست دادم گفتم خدا حافظ مشتی زندگی چقدر بیرحم شده بود

سره میدون یه راننده داد میزد آزادی مسیرم بود
می گفت این جا رو دربست میرم آخه ترافیکه راست می گفت همینم بود
اونطرف تر دوتا راننده بحث می کردن راستی یکی خواست پیاده بشه
سره مسافر دست به یقه شدن جوری خواهرشو فوحش میداد انگاری دومادشه
چپی راهی شد و راستیه دایی شد این همه دعوا سر من یه پیر مرد با یه پیکان نگه داشت ده تومن دادم گفتم
دو تا مسافرم بزن لبهای کبود عینک ته استکانی زیر چشی از تو آینه هی نگاه میکرد
رادیو خبر غزه رو می خوند و مسجد سره محله اذان میگفت منم تو فکر ممد بودم با هزار زور و زحمت
فرمون و پیچوند رادیو رو قط کرد و یه هایده گذاشت و یه لبخدی زد و داشت باهاش میخوند
میگفت جوون سیگار نداری ترافیکه اصلا حوصله ندارم هی سرفه می کرد و میگفت یادگاره جنگه
یه ماشین مونده همین که سوارم گفت وام گرفتم و تو قسطش موندم بانک سود دو برابر روش آورده
همینو گفت یهو ماشین لرزید گفت توف به این شانس باز این جوش آورده

رفتم سوار مترو بشم مترو نگو بگو دیوونه خونه هر کی داشت یه سمتی میدوید
اصلا غلغله بود انگار آخره زمونه بعد کلی چک و لگد یه چهار تا فوش به عمه ی ممد
یه بچه ده ساله پیرنمو کشید دیدم داره گل می فروشه با یه سبد
گفت عمو گل نمی خری من تو چشاش خدارو دیدم گفتم چند سالته پسر گفت تازه به 11 رسیدم گفت
نمیخری اذیت نکن گفتم عرق کردی انگاری زیر دوشی تو باید الان مدرسه باشی گل بکشی الان داری گل میفروشی
لعنتی انگار 60 سالش بود طعم فقر و بدجور چشیده بود گل خریدم راشو کشید رفت انگاری گل کشیده بود

خلاصه رسیدم به دیوونه خونه دیدم بین اون جا و شهر دیوار کشیدن
پر گل بود نرگس و پونه جون میداد واسه سیگار کشیدن
همه یه رنگ پوشیده بودن هر کی یه گوشه لبخند میزدند
پر بود از چمن و درخت منم مات بودم خیره به ایزد
یکی با خودش حرف میزد یکی داشت بلند می خندید
یکی داشت بوفکور میخوند آخ که چقدر سیگار می چسبید
خبری از جنگ و خون نبود همه درگیره لبخند بودن همه اونا عاقل بودن دیوونه فقط من بودم
یهو یکی زد به پشتم برگشتم دیدم ممده ممده خودمون هنوز همون بود تپل شده بود ریششو زده
گفتم سلام آقا ممد تو که از منم سالم تری همه میگن دیوونه شدی تو که از منم عاقلتری
گفت یه نگاهی به اینا بنداز اینا عاقلن دیوونه چیه یه نگاهی به شهرت کن اونوقت میفهمی دیوونه کیه
یه نگاهی به این جا بنداز چیش شبیه دیوونه خونه است اینجا آزادی زندگی کنی تا وقتی ببرنت رو دست
دیوونه خونه اونوره دیواره من ساکن آرامشم میخوام همین جا زندگی کنم میخوام همینجا بابا بشم مثل
من زیاده مشدی حتما یه رازی در میونه توو شهره من همه عاقلن تو شهره همه دیونه
ممد راست میگفت ممد راست میگفت شهر من پره جنگ و خونه منم میخوام عاقل بشم منم میرم دیوونه خونه